Σε κρίσιμη υγειονομική κατάσταση είναι τα επιφανειακά ύδατα της Ευρώπης -λίμνες, ποταμοί, πηγές-, όπως προειδοποιεί σε έκθεσή της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αναζητώντας παράλληλα πόρους για να αντιμετωπιστεί η ρύπανση.
Μόνο το 39,5% της μάζας των επιφανειακών υδάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση βρισκόταν σε καλή οικολογική κατάσταση και 26,8% σε καλή χημική κατάσταση το 2021, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία εξηγεί: «Αυτό οφείλεται κυρίως στη σοβαρή ρύπανση από υδράργυρο και άλλες τοξικές ρυπαντικές ουσίες».
Αντίθετα, ο υδροφόρος ορίζοντας έχει γνωρίσει ελαφρά βελτίωση: το 86% της μάζας των υπογείων υδάτων βρισκόταν σε καλή χημική κατάσταση το 2021 έναντι 82,2% το 2015.
Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εκτιμά ότι τα κράτη-μέλη δεν θα καταφέρουν να επιτύχουν τους ευρωπαϊκούς στόχους για την ποιότητα των υδάτων μέχρι το 2027. Τους επόμενους μήνες η Ευρωπαία επίτροπος αρμόδια για το Περιβάλλον Τζέσικα Ρόσβαλ αναμένεται να παρουσιάσει μια «στρατηγική για την προστασία των υδάτων». Επίσης, έχει δεσμευτεί να παρουσιάσει έως το τέλος του έτους πρόταση για την τροποποίηση του νόμου για τις χημικές ουσίες στην Ευρώπη (Reach) και για την καλύτερη αντιμετώπιση των PFAS (υπερφθοριωμένες αλκυλιωμένες ουσίες), των αιώνιων συνθετικών που ρυπαίνουν το νερό.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ήθελε να απαγορεύσει τις PFAS στα προϊόντα καθημερινής κατανάλωσης «όπως τα κουτιά της πίτσας ή τα αδιάβροχα ρούχα», όπως εξήγησε η Σουηδή Ευρωπαία επίτροπος σε δημοσιογράφους. Από την απαγόρευση θα εξαιρούνται ενδεχομένως ορισμένα προϊόντα που θεωρούνται απαραίτητα και αφορούν κυρίως τον ιατρικό τομέα.
«Η απορρύπανση του περιβάλλοντος από τα PFAS θα κοστίσει πολλά χρήματα» παραδέχτηκε η Τζέσικα Ρόσβαλ και αναφέρθηκε στον ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν καινοτόμες εταιρείες.
«Για το περιβάλλον οφείλουμε να είμαστε περισσότερο καινοτόμοι ως προς τη χρηματοδότηση» δήλωσε χαρακτηριστικά η επίτροπος, επικαλούμενη τα «nature credits» που μπορούν να κερδίσουν και να επανεπενδύσουν οι οικολογικά «ενάρετοι» καλλιεργητές ή οι ιδιοκτήτες δασικών εκτάσεων.
Παραλλαγή των αμφιλεγόμενων πιστώσεων άνθρακα, η ιδέα των «πιστώσεων για τη φύση» ή «πιστώσεων βιοποικιλότητας» γίνεται δεκτή με μεγάλο σκεπτικισμό από τις ΜΚΟ, που φοβούνται μια νέα «χρηματιστικοποίηση» του περιβάλλοντος.
Πηγή: skai.gr
